Wakacje na wsi. Gdy zaczną się wakacje. Pojadę do dziadków- macie rację. Wieś to nie to samo co miasto. Babcia piecze truskawkowe ciasto. Jest tam zawsze cisza i spokój. Otacza mnie wtedy cudowny nastrój. Co dzień dotykam i poznaję przyrodę. Nawet w deszczową, pochmurną pogodę. że ciutek dnia, co dnia ubywa. I trawa już nie tak zielona, bo zieleń jest słońcem zmęczona Rozdzwoniły się polne dzwonki. na skraju lasu i łąki. Rozdzwoniły się nie bez racji, bo dzwonią na koniec wakacji. Do wtóru stuk - puka im dzięcioł. Spróbuj wspólnie z dziećmi przeanalizować jeden z tych wierszy o lecie i wakacjach — jakie letnie motywy się w nim znajdują, jakie wydarzenia lub sceny opisuje poeta, jakie emocje przywołuje ten wiersz o lecie? Możesz też wykorzystać te wiersze o lecie i wakacjach dla dzieci przy tworzeniu letnich prac plastycznych. Podróż po mapie – zabawa dydaktyczna „ Zwiedzamy nasz kraj” ( w oparciu o wiersz Cz. Janczarskiego). Utrwalenie znajomości nazwy kraju, jego stolicy oraz głównej rzeki. Rodzic czyta zwrotkę wiersza, wskazuje to miejsce na mapie i opowiada o tym miejscu. • GÓRY Na Baraniej Górze srebrne źródło błyska. Dwie Wisełki pluszczą. Wiersz – B. Forma „Lato i dzieci”- podział na role Lato do nas idzie, Zatrzyma się w lesie. Jagody, poziomki W dużym koszu niesie. Słoneczka promienie rozrzuca dokoła - Chodźcie się pobawić! Głośno do nas woła. Nad morze i w góry chce pojechać z nami. Wie, że miło spędzi Czas z przedszkolakami. 6. Znajdujesz się na stronie wyników wyszukiwania dla frazy łatwe piosenki dla dzieci i wesołe wakacje. Na odsłonie znajdziesz teksty, tłumaczenia i teledyski do piosenek związanych ze słowami łatwe piosenki dla dzieci i wesołe wakacje. cgGpjgk. Moje wakacje Wiktor Hugo miał rację: Wakacje? Słodkie wakacje! O świcie na nosie bąbel: to pająk użył sobie. Wstaję. W jeziorze kąpiel na bąbel dobrze zrobi. Zębami szczękam: - Tik-tak-tak, za nogę chwyta mnie rak. Raka odczepiam. Spodnie nawlekam, bo już śniadanko czeka. Menu jak zwykle: jaja na twardo. Zjadam jedenaście sam, bo jak powiedział doktor Desarto: l'appetit vient en mangeant. Atak wątroby. Leżę siny. I tak mijają godziny... Na obiad jajka, na deser grzyby, wstrzymuję się w miarę sił. Bąbel na nosie rośnie, jak gdyby na własną rękę żył. Wstyd się pokazać. Nos jak bania. Szczęka mnie boli od ziewania. Lecz nagle słońce. Zatem otucha. Idę na łąkę. Łąka sucha. Kładę się w słońcu, w wietrze złotym nade mną lata motyl. I nagle ryczę rykiem wołu: komary z wierzchu, mrówki z dołu, rana od raka się nie goi, jedenaście jajek w gardle stoi i noc nadchodzi bez księżyca. Deszcz. Na kolację jajecznica. Autor "Dzwonnika z Notre Dame" miał rację. I ja też mam. 1953 Więcej wierszy na temat: Dla dzieci « poprzedni następny » Każdy z Was mi przyzna rację, że najlepsze są wakacje, można jechać na Mazury lub nad morze albo w góry. Można w lesie biwakować i w namiocie przenocować, można w cieniu odpoczywać lub w jeziorze "żabką" pływać. Można też całymi dniami kopać piłkę z kolegami, można z tatą łowić ryby albo w lesie zbierać grzyby. Można sobie leniuchować, nocą gwiazdy obserwować, można także długo spać bo nie trzeba rano wstać. Powróciłem już z biwaku było "super" mówię Wam, piękną, lśniącą , złotą rybkę wyłowiłem z wody sam. Była jeszcze bardzo mała, myślę, że prosiła mnie bym zostawił ją w jeziorze bo bez mamy jest jej źle. Wypuściłem ją do wody mówiąc jej : do zobaczenia, myśląc, że jak rybka z bajki spełni moje trzy życzenia. Dwa życzenia się spełniły : odwiedziłem już Mazury, teraz wspólnie z rodzicami pojechałem w polskie góry. Napisany: 2008-07-31 Dodano: 2008-07-31 09:45:13 Ten wiersz przeczytano 97272 razy Oddanych głosów: 43 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej » Head is not from parade and it must be as (serve) it further. So, it take care of her (it) and it shield, when sun smokes. Water floats in river, cool, bystra, clean. It use with bath at adult only. Unknown berries when you will see in (to) borze, it don't break! It don't eat! Because you can be poisoned. We organize grzybobranie. Results what (which) advice (council) from there? When you do not know some (certain) mushroom, it don't put he (it) for basket. to jest wierszyk napisany przez Wierę Badalską tytuł WAKACYJNE RADY;) przetłumaczony pprze ze mnie!! 25 czerwca 2021 Wydanie 4/2021 ( Czytając dalej, znajdziecie ciepły wiersz o lecie jednej z naszych redaktorek. Lato, lato, lato!!! Lato nadchodzi. Cieszy się każdy z nas. Czeka na nas morze, jezioro i pełny las. Owady też wychodzą i sezon ugryzień rozpoczyna się. Zimne napoje i fastfoody każdy lubi je. Razem z przyjaciółmi bawimy się, Głośno śpiewamy co wdech. Słoneczko grzeje nam, A my w wodzie chłodzimy się. Za gorąco wszystkim jest, Ale deszczu nie chcemy nie. Wakacje to najlepszy w roku czas, Lecz każdy traci swój hajs. Odwiedźmy inny kraj, By nowych krajobrazów poczuć smak. Uważajcie też na siebie i bądźcie zdrowi, A redakcja życzy, by nikt nie wpadł do wody. Szkoła wywołuje wiele pięknych wspomnień. Najlepiej w słowa potrafią ubrać je poeci. W pięknych wersach zawierają to, co chcielibyśmy wyrazić mówiąc o dawnych latach spędzonych w szkolnej ławie. Wiersze o szkole to nie tylko sentymentalna lektura po latach dla dorosłych, ale często są także poszukiwane przez najmłodszych na szczególne okazje, typu akademie z okazji Dnia Nauczyciela, rozpoczęcia czy też zakończenia roku. Przygotowaliśmy dla Was małe zestawienie najpiękniejszych wierszy o szkole. „Nauka”, Julian Tuwim Nauczali mnie mnóstwa mądrości, Logarytmów, wzorów formułek, Z kwadracików, trójkącików i kółek Nauczali mnie – nieskończoności. Rozprawiali o cudach przyrody, Poznawałem różne tajemnice: W jednym szkiełku – życie w kropli wody, W drugim zaś – kanały na księżycu. Mam tej wiedzy zapas nieskończony: 2(pi)r, H2SO4, Jabłka, lampy Crookesy, Newtony, Azot, wodór, zmiany atmosfery… Wiem o kuli napełnionej lodem, O bursztynie, gdy się go pociera, Wiem, że cialo zanurzone w wodzie Traci tyle, ile … et cethera. Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno. Różne rzeczy do głowy mi wkuli, Tumanili nauką daremną. I nic nie wiem, i nic nie rozumiem, I wciąż wierzę biednymi zmysłami, Że ci ludzie na drugiej półkuli Muszą chodzić do góry nogami. I do dziś mam taką szkolną trwogę. Bóg mnie wyrwie, a stanę bez słowa. Panie Boże – odpowiadać nie mogę, Ja – wymawiam się, mnie boli głowa. Trudna lekcja, nie mogłem od razu, Lecz nauczę się, po pewnym czasie. Proszę, zostaw mnie na drugie życie, Jak na drugi rok w tej samej klasie. „Pan od przyrody”, Zbigniew Herbert Nie mogę przypomnieć sobie jego twarzy Stawał wysoko nade mną na długich rozstawionych nogach Widziałem złoty łańcuszek popielaty surdut i chudą szyję do której przyszpilony był nieżywy krawat On pierwszy pokazał nam nogę zdechłej żaby, która dotykana igłą gwałtownie się kurczy On nas wprowadził przez złoty binokular w intymne życie naszego pradziadka pantofelka On przyniósł ciemne ziarno i powiedział: sporysz Z jego namowy w dziesiątym roku życia zostałem ojcem, gdy po napiętym oczekiwaniu z kasztana zanurzonego w wodzie ukazał się żółty kiełek i wszystko rozśpiewało się wokoło W drugim roku wojny zabili pana od przyrody łobuzy od historii jeśli poszedł do nieba – może chodzi teraz na długich promieniach odzianych w szare pończochy z ogromną siatką i zieloną skrzynką wesoło dyndającą z tyłu, ale jeśli nie poszedł do góry – kiedy na leśnej ścieżce spotykam żuka, który gramoli się na kopiec piasku podchodzę szastam nogami i mówię: -dzień dobry panie profesorze pozwoli pan że mu pomogę przenoszę go delikatnie i długo za nim patrzę aż ginie w ciemnym pokoju profesorskim na końcu korytarza liści. „Stary profesor”, Wisława Szymborska Spytałam go o tamte czasy, kiedy byliśmy jeszcze tacy młodzi, naiwni, zapalczywi, głupi, niegotowi. Trochę z tego zostało, z wyjątkiem młodości – odpowiedział. Spytałam go, czy nadal wie na pewno, co dla ludzkości dobre a co złe. Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych – odpowiedział. Spytałam go o przyszłość, czy ciągle jasno ją widzi. Zbyt wiele przeczytałem książek historycznych – odpowiedział. Spytałam go o zdjęcie, to w ramkach, na biurku. Byli, minęli. Brat, kuzyn, bratowa, żona, córeczka na kolanach żony, kot na rękach córeczki, kwitnąca czereśnia i nad tą czereśnią niezidentyfikowany ptaszek latający – odpowiedział. Spytałam go, czy bywa czasami szczęśliwy. Pracuję – odpowiedział. Spytałam o przyjaciół, czy jeszcze ich ma. Kilkoro moich byłych asystentów, którzy także już mają byłych asystentów, pani Ludmiła, która rządzi w domu, ktoś bardzo bliski, ale za granicą, dwie panie z biblioteki, obie uśmiechnięte, mały Grześ z naprzeciwka i Marek Aureliusz – odpowiedział. Spytałam go o zdrowie i samopoczucie. Zakazują mi kawy, wódki, papierosów, noszenia ciężkich wspomnień i przedmiotów. Muszę udawać, że tego nie słyszę – odpowiedział. Spytałam o ogródek i ławkę w ogródku. Kiedy wieczór pogodny, obserwuję niebo. Nie mogę się nadziwić, ile tam punktów widzenia – odpowiedział. „Nauczyciel”, Józef Baran Patrzą na mnie przez mikroskop a ja na nich przez lunetę i przesuwam jak pionki z ławki do ławki z klasy do klasy Jestem najbardziej krzykliwy w klasie najbardziej przerośnięty wśród repetentów już tyle lat chodzę do szkoły i nie czynię nowych postępów Krnąbrny megaloman nikogo w klasie nie chcę słuchać muszę udawać co ja to nie wiem choć dobrze „wiem że nic nie wiem” Dlatego inni uczniowie kończą szkołę i idą do nowej a ja za karę chodzę i chodzę do tej samej i wciąż od nowa odkrywam odkrytą amerykę i wciąż na nowo wymyślam wymyślony proch

wiersz o lecie i wakacjach